กุ้ยเฟยนางร้ายขอหนีห่างจากพระเอกธงแดง 贵妃请求逃离暴君

คนเคยเป็นผู้ป่วยติดเตียงมันก็ดีอยู่หรอกที่เกิดใหม่แล้วได้อยู่ในร่างกายที่สมบูรณ์แข็งแรง แต่ทำไมต้องมาอยู่ในร่างของนางร้ายที่สุดท้ายก็ตายตอนจบ แถมโดนประหาร 7 ชั่วโคตร นางร้ายคือกุ้ยเฟยที่เป็นรักวัยเด็กของพระเอก ส่วนนางเอกเป็นคนต่างแคว้นที่เอาชนะใจเขาด้วยความบริสุทธิ์ใจอยู่ในตำแหน่งฮองเฮา ก่อนจะถึงวันนั้นฮ่องเต้ก็ทำร้ายฮองเฮาไปไม่รู้เท่าไร สมกับตำแหน่งพระเอกธงแดงอย่างยิ่ง
หนทางรอดตายของนางร้ายคือรีบผลักไสให้เขาไปรักกับนางเอกให้เร็วที่สุด นางร้ายขอเป็นปลาเค็มที่ใช้ชีวิตสุขสบายไปวัน ๆ ในวังหลัง เอาคอออกให้ห่างจากคมมีด เรื่องราวทุกอย่างก็จะจบลงด้วยดี แต่ทำไมพระเอกธงแดงผู้นี้ไล่ยากไล่เย็นยิ่งนัก
..........
"เจ้าต้องดูด้วยตาตัวเอง ว่าการคัดเลือกสตรีที่ข้าพึงพอใจ มีเกณฑ์อย่างไรบ้าง อีกทั้งยังต้องดูด้วยว่าเจ้ามีคุณสมบัติดีเลิศเกินกว่าไป๋กุ้ยเฟยหรือไม่ เพราะเจ้าคือฮองเฮา หากเจ้าด้อยกว่านาง ข้าไม่มีวันไปเหยียบตำหนักของเจ้า"
คำพูดนั้นชัดเจนและทำร้ายความรู้สึกจนองค์หญิงกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ไหว แต่เดิมนางเพียงอยากรู้อยากเห็นด้วยความไร้เดียงสาเท่านั้น เพราะไม่เคยนึกภาพการตรวจสอบร่างกายมาก่อน เมื่อไป๋กุ้ยเฟยเปลื้องผ้าออกก็ยังไม่ทันคิดอะไรมากนัก แต่การสัมผัสของฮ่องเต้มันเกินกว่าการเรียกว่าทำตามขั้นตอน เขากำลังโอบกอดสตรีอื่นต่อหน้านางต่างหาก
"ชะ...เช่นนั้น พระองค์ทรงเปิดร่างกายตรวจสอบฮองเฮาพร้อมกับหม่อมฉันไปเลยมิเป็นการดีกว่าหรือเพคะ ไม่เช่นนั้นแล้วจะเปรียบเทียบอย่างไร"
ไม่รู้ว่าสมองของไป๋ยั่วถงกับกำลังคิดอะไรอยู่ ถึงได้กล่าวประโยคนั้นออกมา ทำเอาฮ่องเต้อึ้ง องค์หญิงเข่อซิงก็อึ้ง บรรยากาศนิ่งค้าง และดูกระอักกระอ่วน ไม่ได้กดดันเช่นก่อนหน้านี้ที่ฮ่องเต้เพียงต้องการใช้วิธีการกอดสตรีอื่นเพื่อทำร้ายจิตใจฮองเฮา
"เจ้าคิดให้ข้ามองร่างกายของนางหรือ"
"ก็...ไหน ๆ พระองค์ต้องการเปรียบเทียบแล้ว วิธีการนั้นย่อมดีกว่า"
หญิงสาวได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ หัวเราะฝืดเฝื่อน บอกตามตรงว่านางก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเหมือนกัน แค่อยากให้พระเอกธงแดงเห็นความดีของนางเอกก็เท่านั้น แล้วนักเขียนก็บรรยายว่านางเอกคือโฉมสะคราญที่หาผู้ใดมาเปรียบเทียบได้ยาก งดงามล่มแผ่นดิน นางจึงค่อนข้างมั่นใจ ว่าองค์หญิงเข่อซิงย่อมสวยกว่านางเป็นแน่ หากฮ่องเต้ได้เห็นครั้งแรก ก็คงไม่อยากเอาตาไปมองหญิงอื่นใดแล้ว
"เจ้านี่ช่างเหลือเชื่อจริง ๆ ต้องทำให้ข้าโมโหตายให้ได้เลยใช่หรือไม่"
แล้วทำไมเขาต้องดุนางด้วยเล่า ทั้งที่นางหาทางออกที่ดีที่สุดให้แท้ ๆ พระเอกก็ต้องคู่กับนางเอก ไม่ใช่นางร้าย ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว เปรียบเทียบกันไปให้จบ ๆ เพราะถึงอย่างไรนางก็คงสู้องค์หญิงเข่อซิงไม่ได้
"ข้าไม่เห็นด้วย เรื่องเปรียบเทียบเช่นนั้นต่ำช้าสิ้นดี"
อยู่ ๆ องค์หญิงเข่อซิงก็กล่าวเสียงดัง แล้วรีบวิ่งออกไปทันที ใครห้ามก็ไม่ทันแล้ว ส่วนไป๋ยั่วถงได้แต่ทำหน้าเหมือนอยากจะร้องไห้ ทำไมนางเอกทิ้งนางร้ายเอาไว้เช่นนี้ แล้วนางจะเอาตัวรอดจากพระเอกได้อย่างไร
..........
นิยายเรื่องนี้เป็นแนวพระเอกคลั่งรัก ***ไม่มีการนอกกายนอกใจ*** อ่านสบาย ตลกขบขัน และแน่นอนว่า NC เผ็ดร้อน ฝากผลงานด้วยนะคะ
ปล. ไฟล์พิสูจน์อักษรจะอัปเดตในสัปดาห์ถัดไปค่ะ